حاج سلیمان صباحی بیدگلی معروف به صباحی بیدگلی از شاعران سده ی دوازدهم هجری قمری است که در شعر صباحی تخلص می کرد . تاریخ ولادت صباحی بیدگلی به درستی معلوم نیست . خود نیز در اشعارش اشارتی بدان نمی کند اما می توان گفت صباحی بیدگلی از شاعران دوران زندیه است که در بیدگل دیده به جهان گشود ، صباحی بیدگلی از جمله شاعران دوره بازگشت ادبی است و در شمار گویندگانی است که بعد از روزگار صفویه ، لزوم پیروی از شیوه سرایندگان متقدم را شعار شاعری خویش کردند و بدین صورت کوشیدند تا با هرج و مرجی که رفته رفته در سبک هندی پدیدار آمده و شعر دلاویز فارسی را از مسیر مطلوب خود خارج کرده بود ، به مبارزه برخیزند .
صباحی بیدگلی خود در قطعه ای که به عنوان شاعر همزمان و همفکر خود رفیق اصفهانی سروده و در بخش مقطعات اشعار او دیده می شود ، به پیروی خویش و گروه همداستان خویش از طرز گویندگان پیشین اشارت می کند و می گوید :” بود طریقه ما اقتفای استادان …..” و مقصود صباحی بیدگلی از استادان ، شاعران بزرگ متقدم است . صباحی بیدگلی همان طور که خود گفته در زمانی می زیست (قرن 12 هجری) که دوره ی قحط سالی ادبی ایران بود ، صباحی بیدگلی به همراه تنی چند از همکاران و به عبارت دیگر دوستان خود از قبیل هاتف و آذر در صدد اصلاح این وضع نابسامان برآمدند و میوه و محصول تلاش خود را برای شاگردان و آیندگان که از آنجمله ملک الشعرای صبای کاشانی بود به ارمغان گذاشتند . صباحی بیدگلی بیشتر اوقات خود را در بیدگل سپری کرده و فقط سفرهای معدودی داشته است از آن جمله سفر به بیت الله است که مولف آتشکده به آن اشاره کرده است و مسافرت هایی به قم و تهران و شیراز داشته است . مسافرت صباحی بیدگلی به تهران در موقع بنای تکیه دولت است و سفر صباحی بیدگلی به شیراز در موقع جلوس جعفر خان زند بوده است . از حوادث رقت انگیز زندگی صباحی بیدگلی ، سانحه زمین لرزه هول آور کاشان به سال 1196 هجری قمری است که بر اثر آن شاعر ، عائله خویش را از دست می دهد (صباحی یک زن وسه فرزند داشته است) و حاصل این فاجعه ، ترکیب بند تاثر آوری است که صباحی بیدگلی به مرثیت عزیزان از دست داده خود به یادگار گذاشته است .
اگر اطلاعات تکمیلی از این مطلب دارید می توانید از اینجا ارسال نمایید.
در تور مجازی زیر که کار اختصاصی مرنجاب360 است می توانید گشتی بزنید :